تنهایی ازدست‌رفته!
تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۰۰۳۲۰
وقتی می‌گوییم «تنهایی»، منظورمان زمان و فرصتی است که یک انسان پس از مواجهه روزانه یا هفتگی با مسائل و مصائب زندگی، ارتباط با دیگران، تلخی‌ها و شادکامی‌ها و... باید پیدا کند و با استفاده از این فرصت در تنهایی و بدون حضور دیگران به خودش، کارهایش، اهدافش و به قول معروف دنیا و عقبی فکر کند.
به گزارش ایسنا، قدس نوشت: «تنهایی» اگرچه در ادبیات و در باور عمومی خیلی از مردم، یک جور درد و مفهومی همپای غم و اندوه است، اما دقیق‌تر که نگاه کنیم می‌تواند یک فرصت و حتی یک نیاز باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تا به حسابمان برسند!
«کناره بگیر و از تنهایی نترس» عنوان مطلبی است از یک منتقد ادبی، جستارنویس و برنده جایزه ادبی «نشنال مگزین» به نام «ویلیام دریزویتس» که سایت «ترجمان» آن را منتشر کرده است. البته قبول دارم این تیتر در نگاه اول ممکن است ترویج گوشه‌گیری و بریدن از اجتماع و زندگی با دیگران به حساب بیاید و شما را یاد صوفی‌گری بیندازد، اما حرف حساب نویسنده مطلب این است که اول به ما یادآوری کند سبک زندگی امروزی و مدرنیسم حاکم بر آن کاری کرده است که ما آدم‌ها آن‌قدر میل و اشتیاق به دیده شدن توسط دیگران به‌خصوص در فضای مجازی داشته باشیم که پاک، نیازهای دیگر و حتی واقعیت وجودی و خودِخودمان را هم را فراموش کنیم. «دریزویتس» بعد از اینکه مثال‌هایی در این باره می‌زند، بر این نکته تأکید می‌کند که در زندگی امروزی فرهنگ سلبریتی و فرهنگ اتصال و ارتباط، هر دو، شیوه‌هایی برای «شناخته‌شدن» و یا دیده شدن بیشتر ما هستند و کار به جایی رسیده که خویشتن امروز ما آدم‌ها انگار فقط همین را می‌خواهد. یعنی دیده شدن بیشتر و ارتباط دائم با دیگران و حضور مجازی شبانه‌روزی در میان دنبال‌کنندگان، دوستان و همکاران تقریباً سبب شده ما «تنهایی» در طول روز و احساس نیاز به آن را فراموش کنیم و بدتر اینکه حتی از آن وحشت داشته باشیم. وقتی می‌گوییم «تنهایی»، منظورمان زمان و فرصتی است که یک انسان پس از مواجهه روزانه یا هفتگی با مسائل و مصائب زندگی، ارتباط با دیگران، تلخی‌ها و شادکامی‌ها و... باید پیدا کند و با استفاده از این فرصت در تنهایی و بدون حضور دیگران به خودش، کارهایش، اهدافش و به قول معروف دنیا و عقبی فکر کند. مثلاً چیزی که در آموزه‌های دینی از آن به نام «محاسبه و مراقبه» یاد می‌کنند و طبق احادیث، آدم باید قبل از اینکه در این دنیا یا آن دنیا، دیگران به حسابش رسیدگی کنند، خودش بنشیند به دو دوتا چهارتا و اینکه چه کرده و چه نکرده است. طبیعی است این کار جز با قراردادن وقت و زمانی برای تنها ماندن و اندیشیدن امکان‌پذیر نیست.
آنچه از دست دادیم
«دریزویتس» در مطلبش مثال می‌زند که امروزه زندگی ما منحصراً در ارتباط با دیگران تعریف می‌شود و آنچه از زندگیمان زائل می‌شود خلوت است. فناوری‌های ارتباطی تازه، حریم خصوصی ما و تمرکزمان را تاراج می‌کنند و توان تنها بودنمان را هم می‌رُبایند. ولی نباید بگویم می‌رُبایند چون خودمان این بلا را به سر خودمان می‌آوریم. خودمان این گنج را با حداکثر سرعت ممکن دور می‌ریزیم! نوجوانی را می‌شناسم که یکی از بستگان مسن‌ترش به من گفت طی یکی از همین ماه‌های گذشته ۳هزار پیام متنی فرستاده است، یعنی روزی ۱۰۰ پیام، یا در هر ۱۰ دقیقه از ساعت‌های بیداری یک پیام، صبح و ظهر و شام، در تمام طول هفته و روزهای تعطیل، سر کلاس، سر ناهار، سر مشق مدرسه، و سر مسواک‌زدن. پس این پسر، به‌طور متوسط، هیچ‌گاه بیش از ۱۰دقیقه تنها نمانده... یعنی هرگز تنها نبوده است!
این البته فقط یک مثال از زندگی امروزی و بدون تنهایی ما انسان‌هاست و حالا به این‌ها انواع و اقسام سرگرمی، سینما، تلویزیون و... را هم اضافه کنید تا متوجه شوید ما به شکلی افراطی ارزش تنهایی و خلوت را از یاد برده‌ایم در حالی که به قول «دریزویتس» خلوت همیشه در سنت بشری ارزشی اجتماعی و یکی از ابعاد ضروری تجربه دینی بوده است. حتی در بسیاری از مواقع، رابطه یک اجتماع بشری با امر الهی و خداوند از طریق خلوت‌گزینیِ پیامبران و مرشدان و... ممکن می‌شد.
ماجرای ترسیدن از خلوت و پرهیز انسان امروز از تنهایی، در واقع جریانی است که از سال‌ها پیش کلید خورده است. شاید از وقتی شهرهای بزرگ تشکیل شدند، زندگی اجتماعی گسترش یافت، رادیو و تلویزیون و رسانه‌ها آمدند، اینترنت سروکله‌اش پیدا شد و حالا هم که به اوج مدرنیسم رسیده‌ایم و «تنهایی» برایمان تقریباً لولو شده است و همه از آن گریزانیم. اهالی زندگی امروز خیلی چیزها را بدست آورده‌اند تا تنهایی‌شان را از دست بدهند. با از دست رفتن خلوت و تنهایی، انسان امروز اول از همه تمایل به درون‌نگری و بازاندیشی و معاینه خویشتنِ خویش را باخته است. بعد هم در ادامه‌اش مثلاً میل به مطالعه واقعی و مداوم را به مدد تلویزیون و اینترنت از دست داده است. مطالعه امروزی یعنی فقط ورق زدن چند صفحه یا دیدن آن‌ها در وب و بعد رد شدن... همین! در نگاه انسان مدرن، خلوت و تنهایی، قادر به تولید دانایی و توانایی نیستند و چیزی به ما نمی‌بخشند! شناخت خود و بعد شناخت حقیقت جهان اصلاً هدف یا مهم نیست. ما آدم‌ها بیشتر دنبال این هستیم که دیده شویم. در بهترین حالت، دوست داریم به جای خودشناسی همراه با مطالعه، اکتشاف و خلوت، ببینیم دیگران ما را چطور می‌بینند!
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تنهایی زندگي مدرنیته مجلس شورای اسلامی انتخابات ۱۴۰۲ آمريكا اروپا زندگی امروز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۰۰۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تأثیرات گوناگون تغییرات اقلیمی بر زندگی انسان
تغییر اقلیم پدیده‌ای است که بر اثر افزایش دمای کره زمین یا همان گرمایش جهانی ایجاد می‌شود. گرمایش جهانی خود پدیده‌ای است که به دنبال صنعتی شدن کشورها و به سبب افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای به‌ویژه گاز دی‌اکسیدکربن در جو به وجود آمده است. شاید در دنیای امروز بتوان گرمایش جهانی و پدیده تغییر اقلیم ناشی از آن را از شرایطی که برای زیست پیرامون ما ایجاد کرده است، بهتر درک کرد. بشر این روزها به دلیل بارش‌های سیل‌آسا، خشکسالی‌های متعدد و آتش‌سوزی‌های جنگلی گسترده، سرما یا گرمای ناگهانی و کاهش بارش برف بیش از هر زمان دیگری طعم تلخ تغییرات اقلیم را چشیده است.
تغییر اقلیم نشان‌دهنده تغییرات غیرعادی در اقلیم درون اتمسفر زمین و پیامدهای ناشی از آن در قسمت‌های مختلف کره زمین است. در محیط های شهری تغییرات اقلیمی مشاهده شده تاثیراتی بر سلامت انسان، معیشت و زیرساخت‌های کلیدی گذاشته است. مخاطرات متعدد اقلیمی و غیر اقلیمی بر شهرها، سکونتگاه‌ها و زیرساخت‌ها تأثیر می‌گذارند و گاهی اوقات با هم همزمان و موجب افزایش خسارت می‌شوند. امواج گرمایی در شهرها با افزایش رویدادهای آلودگی هوا تشدید و عملکرد زیرساخت‌های کلیدی محدود شده است. پیامدهای مشاهده شده بر ساکنان شهری که از نظر اقتصادی و اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند مانند سکونتگاه‌های غیررسمی متمرکز است. زیرساخت‌هایی مانند سیستم‌های حمل و نقل، آب، فاضلاب و انرژی توسط رویدادهای حدی در معرض خطر قرار گرفته‌اند که منجر به خسارات اقتصادی، اختلال در خدمات و تأثیرات رفاهی می‌شود.
تمامی اثرات نامطلوب اقتصادی منتسب به تغییرات اقلیمی از جمله رویدادهای اقلیمی با شروع آهسته و شدید، به‌طور فزاینده‌ای همچنین برخی از اثرات مثبت اقتصادی در مناطقی با تقاضای انرژی کمتر و بهرمندی از مزیت‌های نسبی در بازارهای کشاورزی و گردشگری شناسایی شده‌اند. آسیب‌های اقتصادی ناشی از تغییرات اقلیمی در بخش‌های در معرض اقلیم، با اثرات منطقه‌ای بر کشاورزی، جنگلداری، شیلات، انرژی و گردشگری و از طریق بهره‌وری نیروی کار در فضای باز شناسایی شده است. برخی از رخدادهای اقلیمی شدید مانند طوفان‌های استوایی رشد اقتصادی را در کوتاه مدت کاهش داده‌اند.
عوامل غیر اقلیمی از جمله برخی الگوهای سکونتگاهی و مکان‌یابی زیرساخت‌ها به قرار گرفتن بیشتر دارایی‌های در معرض خطرات شدید اقلیمی کمک کرده‌اند که منجر به افزایش میزان تلفات می‌شود. معیشت افراد از طریق تغییرات در بهره‌وری کشاورزی، تأثیرات بر سلامت انسان و امنیت غذایی، تخریب خانه‌ها و زیرساخت‌ها و از دست دادن دارایی و درآمد، با تأثیرات نامطلوب بر جنسیت و برابری اجتماعی تحت تأثیر قرار گرفته است.
بر اساس گزارش سازمان هواشناسی کشور، اقلیم و تغییرات شدید اقلیمی به‌طور فزاینده‌ای باعث مهاجرت در همه مناطق می‌شود. ناامنی غذایی حاد مرتبط با سیل و خشکسالی و سوء تغذیه در آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی افزایش یافته است. تغییرات اقلیمی از طریق جابجایی و مهاجرت غیرارادی ناشی از رویدادهای شدید (حدی) اقلیمی و اقلیم، آسیب پذیری را ایجاد کرده است و تداوم می‌بخشد.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی محیط زیست
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود